درد این است دوستش داشته باشی

ببینی که در مرداب نفس 

کم اورده و فاعلش

محصور در عجز و فریاد که مرا هم با خود ببر/

همیشه اذین بستم درونم را با لمس نگاهت

بی وفایی اگر ببری

تنها نگاهت/

مسافر بودم برای همه ات اشکم بدرقه ی جبر زمان شد

نبودن هایی است  که هیچ بودنی

جای خالیش را در ذهن پر

نخواهد کرد/

مسافر کناریم که پیاده شد /مرداب تنفسش را

سنگ زدم به نفرین دل

باید از حد جنون گذر کنیم من و تو

بی اب و دانه فقط سر من

و شانه ی تو/

هستم را نظاره کن / نیستت را چگونه نظاره کنم

بی وفایی یعنی همین

نظاره کرد ن هستی که نیست/

دوستت دارم بهایش هر چه باشد روی چشمانم

نگویی که غم داری

میمیرم/

بی وفا یم اگر  که  تو  در  مرداب نفس  دهی به ان دنیا

و من در اغوش دیگری نفس به خیال خوشی

عشق یعنی همین

مرا را صدا بزن/تو را صدا میزنم

مرا با خود ببر از این

شهر اشوب

 

گاهی دلم به اندازه ی یک دنیا میگیرد

وقتی اهنگ صدایمان

به حلزون

گوش نمیرسد/

 

 

نظرات شما عزیزان: